Wyniki pracy programu

Mniej lub bardziej dokładne

Program wyznacza rozkład potencjału we wszystkich węzłach siatki. Po zakończeniu procesu obliczeniowego postprocesor kreśli na ekranie monitora linie ekwipotencjalne (których liczba jest definiowana przez użytkownika), w przypadku zapory ziemnej - krzywą depresji, oraz zapisuje na dysk w pliku tekstowym współrzędne położenia punktów krzywej depresji, przepływy przez krawędzie brzegowe, przez które następuje wpływ lub wypływ wody do schematu, oraz ilość wody przejętą przez drenaż.

Aby zweryfikować poprawność wyników obliczeń otrzymanych przy wykorzystaniu opracowanego programu, przeprowadzone zostały dodatkowe obliczenia schematu testowego przy użyciu trzech innych metod. Jedną z nich jest metoda Pawłowskiego, drugą: metoda elementów skończonych zaimplementowana w programie Hydrogeo, dr inż. Pawła Popielskiego a trzecia: metoda różnic skończonych którą wykorzystuje program GWF autorstwa mgr inż. Wiesława Klimiuka.

Za model obliczeniowy przyjęty został jednorodny korpus ziemnej budowli piętrzącej posadowiony na warstwie gruntów nieprzepuszczalnych, przedstawiony na rysunku poniżej.

Bazując na tym modelu testowym, dokonano za pomoca opisanych wyżej metod i programów wyznaczenia położenia krzywej depresji. Jak łatwo zauważyć, wartości wyliczone przez Hydraulika są bardzo zbliżone do wartości uzyskanych za pomocą innych metod, co sugeruje że są one wiarygodne (w granicach błędu metody numerycznej i dokładności odzwiercielenia warunków geologicznych).